‘De HEER’ is waarlijk opgestaan’ zingen we uit volle borst met Pasen. Omdat Jezus als Eersteling opstond uit de dood. Hij had de dood overwonnen. Hij brak de macht van de duivel. Dat heeft Hij gedaan voor ons. Maar zonder Goede Vrijdag is er ook helemaal geen Pasen. Zonder sterven aan de zonde is er geen opstanding. Zonder donkerte heeft een zonnestraal geen zeggingskracht. Zonder dat Jezus schuld op zich nam en daarmee gestraft zou worden is er geen nieuw leven, geen gevecht tegen de macht van de duivel. Het sterven aan de zonde is dus een vast en noodzakelijk onderdeel van de redding. En als we om ons heen kijken en naar onszelf kijken dan zien we de gevolgen van de zonde. We zien egoïsme, we zien haat, oorlog en jaloezie. We zien dat mensen elkaar niet kunnen vergeven, of elkaar bewust kapotmaken. En we zien het ook aan onszelf. De niet-zo-mooie-kanten. De gedachten die een ander beter niet weten kan. En dat hebben kinderen ook. En daarom hoort Pasen bij Goede Vrijdag (of andersom). De enige manier om ons te kunnen verlossen van onze nare gedachten, onze niet-zo-fraaie-reacties, is dat we echt volledig en volkomen vergeving krijgen. Dan krijg je pas een opgeruimd hart en sta je weer open voor echt contact, belangeloze liefde, geduld en al die mooie eigenschappen. Dat is het Goede Nieuws van Pasen. En dat nieuws mogen wij kinderen vertellen. We voelen onszelf gelukkig dat we op onze school over deze dingen vrijuit kunnen spreken met de kinderen.
